بهار در نای و نوا؛
خطه سرسبز شمال و مازندرانی‌های خوش ذوق از قدیم الایام برای سال جدید نوروزخوانی می‌کردند و این قطعات برای کل ایران از هزار سال پیش به یادگار مانده است.
به گزارش خبرنگار موسیقی خبرگزاری آنا، مردم خوش ذوق خطه سرسبز مازندران از قدیم الایام برای زمان نوروز، اشعاری را به زبان محلی با ترانه‌های خاص خودشان و براساس سنن و آداب و رسوم خودشان می‌خواندند و مژده سال نو می‌دادند.
نوروزخوانی یکی از این سنت‌های زیبا است که رسم بوده نیمه اسفند ماه مردم به منازل یکدیگر سر می‌زدند و این اشعار را در مدح امامان، بهار و با ترانه‌های محلی می‌خواندند.
یک نمونه از نوروزخوانی‌ها شامل:
باد بهارون بیمو
نوروز سلطون بیمو
مژده دهید به دوستان
گل به گلستون اومد
بهار آمد بهار آمد خوش آمد
علی باذولفقار آمد، خوش آمد
نوروزتان نوروز دیگر
شما را سال نو باشد مبارک
آیین نوروزخوانی بیش از هزار سال قدمت دارد که اسامی مختلفی، چون بهارخوانی، نوروزنامه، تعزیه بهاری، امام خوانی و … داشته است، برخی خواستگاه آن را نواحی البرز شمالی دانسته‌اند. این آیین با ستایش خداوند، توصیف طبیعت و بهار آغاز می‌شود و سپس به مدح ائمه معصومین (ع) می‌رسد.
نوروزخوانان عموما دو نفره یا سه، چهار نفره هستند و یکی خواننده و دیگری نیز نوازنده است و نفر دیگر نیز هدایایی که مردم را به آن‌ها می‌دادند، حمل میکند.
انتهای پیام/
