فوتبال ایران در جدیدترین ناکامی خود در صعود به جام جهانی جوانان بازماند و چهار تیمی راهی این رقابت‌ها شدند که نام کره‌جنوبی و ژاپن همانند تمام عرصه‌های فوتبال در آسیا، جزئی از این چهار تیم است.
شاگردان صمد مرفاوی که در دور گروهی جام جهانی جوانان صدرنشین شدند، در دیدار سرنوشت‌ساز برابر عراق، بعد از دقیقه ۹۰ گل خوردند و عراق به جای ایران به جام جهانی جوانان رفت تا از آخرین حضور ایران در این رقابت‌ها بیش از ۶ سال بگذرد.
این ناکامی به مجموعه ناکامی‌های فوتبال ایران در دو دهه گذشته افزوده شد. هر چقدر تیم‌های ملی ایران در صده بیستم میلادی موفق بودند و در تمام مسابقات جام‌ها را درو می‌کردند، قرن حاضر را باید دوره ناکامی‌های سریالی برای فوتبال ایران دانست. نتیجه این آمار ضعیف، فاصله گرفتن فوتبال کره‌جنوبی و ژاپن از ایران در عرصه‌های جهانی است. یک نمود کوچک از این اختلاف، تعداد لژیونر‌های ایران و این دو کشور در فوتبال اروپاست.
شاید برای برخی این تصور ایجاد شود که ایران به واسطه قرار گرفتن در صدر رده‌بندی جهانی فوتبال قدرت اول آسیاست، اما با یک نگاه ساده هم می‌توان فهمید که کره و ژاپن چطور در تمام رده‌های سنی موفقیت‌ها را پیش از ایران و هر کشور دیگری از آن خود کرده‌اند.
ایران از همین جا زمین خورد!
بررسی عملکرد تیم‌های پایه ایران و کشور‌های آسیایی به اضافه استرالیا از سال ۲۰۰۰ میلادی به این سمت نشان می‌دهد که ژاپن و کره‌جنوبی به همراه استرالیا بیش از هر کشور دیگری در جام جهانی نوجوانان، جوانان و المپیک که مخصوص تیم‌های زیر ۲۳ سال است، حضور داشته‌اند.
جام جهانی نوجوانان
ژاپن: ۷
کره‌جنوبی: ۵
استرالیا: ۶
کره شمالی: ۵
ایران: ۴ (آخرین حضور ایران در جام جهانی نوجوانان به سال ۲۰۱۷ بازمی‌گردد)
ازبکستان: ۳
عراق: ۲
عربستان: –
جام جهانی جوانان
کره‌جنوبی: ۸
ژاپن: ۶
استرالیا: ۶
عربستان: ۴
ازبکستان: ۴
عراق: ۲
امارات: ۲
قطر: ۲
ایران: ۲ (آخرین حضور ایران در جام جهانی جوانان به سال ۲۰۱۷ بازمی‌گردد)
المپیک
کره‌جنوبی: ۶
ژاپن: ۶
استرالیا: ۴
عراق: ۲
کویت: ۱
چین: ۱
عربستان: ۱
امارات: ۱
امارات: –
قطر: –
ایران: – (آخرین حضور ایران در المپیک به سال ۱۹۷۶ بازمی‌گردد)
مشخص است که ایران در همین دو دهه اخیر چطور در تمام مسابقات رده‌های پایه از رقبای خود عقب افتاد و حتی کشور‌هایی مانند عراق که درگیر جنگ بوده‌اند، از ایران پیش افتادند. وقتی بازیکنان ایرانی خیلی دیرتر از همتایان خود وارد مسابقات بین‌المللی می‌شوند، در نتیجه فرصت کمتری برای افزایش تجربیات و توانمندی‌های خود هم دارند.
