به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، دکتر «زهره کشاورز»، فلوشیپ پزشک جنسی، در گفتگو با رادیو سلامت در پاسخ به این پرسش که در مواجه با مشخص شدن یک سواستفاده از فرزندشان باید والدین چیکار کنند؟، گفت: وقتی یک اتفاق ناخوشایندی رخ می‌دهد به خاطر کم کاری عده‌ای از افراد است، از والدین تا جوامع و قانون‌ها و کمبود آگاهی و عدم نظارت، که نحوه برخورد با این مسائل مهم است. اگر از طرف والدین آغوشِ بازی باشد طبیعتا گزارش‌های زودتر اعلام می‌شود و بنابراین آسیب‌ها کمتر؛ چه بسا افراد تحت این شرایط، سال‌ها درگیر این آسیب هستند و حتی بیمارانی که حتی نتوانستند بیان کنند.
وی با بیان اینکه مهم‌ترین مساله اینست که یادمان باشد نوجوان ما قربانی است و هیچ سرزنشی برای نوجوان قابل قبول نیست، ادامه داد: سرزنش کردن، اشتباه‌ترین فرم مواجه شدن با نوجوان است. ما با قربانی طرف هستیم که باید بدانیم چگونه باید کمکش کنیم. اگر نگاه قربانی داشته باشیم خیلی وقت‌ها لازم نیست که همه مسائل را نوجوان تعریف کند و اصرار والدین برای تعریف کردن نباید باشد بلکه یک کارشناس باید این مسائل را بشنود؛ چون نوع سوال ها، نوع رجوع به مسائل حائز اهمیت است. افرادی داریم مثل نوجوان دختر ۱۵ساله‌ای که در شوک است و سکوت می‌کند و اینکه والدین، نوجوان را به خاطر سکوتش مقصر می‌دانند و می‌گویند که حتما خودش کاری کرده است که سکوت می‌کند. نمی‌دانند که نوجوان در یک شوک قرار دارد و والدین فکر می‌کند که با برخورد‌های خشن تری می‌توانند این مسئله را حل کنند.
این فلوشیپ پزشک جنسی با بیان اینکه فرد قربانی نیاز به درمان دارد، افزود: به جای اینکه اول راهکار‌های علمی‌تر را فکر کنند به فکر خشم خود هستند و این کمکی به نوجوان نمی‌کند. ما پروتکل‌های ریز برای نحوه پرسش داریم تا هیجانات خطرناکی به فرد وارد نشود.. اگر کودک زیر ۱۲سال است، خود والدین، باید حضور فیزیکی در اماکنی که می‌رود مثل کلاس‌ها و باشگاه‌های ورزشی داشته باشند، پسران از چهارده سالگی و دختران از هفت سالگی، در دنیا با سواستفاده‌های جنسی مواجه می‌شوند.
وی ادامه داد: کودک خود، باید آگاه باشد و وظایف مربی خود را بداند و گزارش بدهد وقتی کودک وحشت زده شده یا سکوت کرده و یا نسبت به وظایف چهارچوبی فرد (مربی و…) آگاه نیست ممکن است دچار آسیب روانی شود. باید بدانیم که لازم است کودکان با کد‌های جنسی آشنا شوند، دانستن این موضوعات، احتمال بروز اقدامات مربوط به سوء استفاده‌های جنسی را کمتر می‌کنند.
خویی با بیان اینکه در باشگاه‌ها قوانین لمس اصلاوجود ندارد و باید وجود داشته باشند، گفت: قوانین سلامت جنسی برای اماکن عمومی برای عموم و حتی سیاست گذاران موضوعی شناخته شده نیست. برای شکاف‌های عاطفی کودک، هیچ مربی و معلمی وظیفه‌ای نداردبا هدف شکاف عاطفی کودک را لمس کند یا بغل بگیرد؛ یا از حد مشخصی بیشتر از نظر جسمی به کودک و نوجوان نزدیک شود. احساس عدم امنیت و حس بدی که کودک حین لمس، پیدا می‌کند، را باید آگاهی داشته باشد و بداند که می‌تواند این گونه موارد را به والدین خود گزارش دهد.
وی ادامه داد: قوانین اگر رعایت نشود، در جوامع ممکن است شکارچی کودک داشته باشیم. هرکسی هر مقامی ممکن است این بیماری را داشته باشد؛ اما هر بیمار جنسی هم لزوما مجرم نیست؛ ولی هنگامی که فرد، یک عده کودک را مورد سوء استفاده قرار می‌دهد علاوه بر بیمای جنسی مجرم هم است و باید قانون و جوامع وارد شوند.. شکارچی کودک یا متجاوز جنسی بیمار و هیچ دلیلی قابل توجیهی ندارد. سوء استفاده جنسی کودک، کاملا جرم است و افراد حق شکایت دارند.
این فلوشیپ پزشک جنسی با تاکید بر اینکه شکارچی کودک می‌تواند آشنایانی باشند که فرزند شما به او اعتماد دارد، اظهارداشت: افرادی که بیمار جنسی هستند، ابتدا اعتماد سازی و اطمینان سازی می‌کنند و وقتی اعتماد انجام شد، شکارچی کودک حالا فکر می‌کند چه کاری انجام دهد تا کودک را ساکت کند این است که از لمس سر و صورت و دست و پاشروع می‌کند. باید بدانیم که یک متجاوز طبیعتا از اندام‌های جنسی اول شروع نمی‌کند. حتی اینگونه افرادبرای نقشه خود برنامه ریزی دارند، فکر می‌کنند اگرکودک مقاومت کند چیکار کند؟. کسی که متجاوز جنسی است یک بیمار جنسی است و این افراد نشانه‌هایی دارند که همیشه باید چک شوند تا دوباره این اتفاقات تکرار نشوند. مسئولین باید رسیدگی داشته باشند. همه باید در جهت حفظ امنیت جنسی کودکان تلاش کنیم.
