محمد درویش، کارشناس و فعال محیط زیست معتقد است که شرایط آلودگی مستمر هوا در حال عادی سازی شدن است.
درویش در گفتگو با «انتخاب» اظهار داشت: «مشکل ما ذرات آلاینده‌ای است که منجر به افزایش بیماری‌های ریوی و سرطان در مردم می‌شود و به همین خاطر استاندارد‌هایی وضع شده است. وزیر محترم کشور در پاسخ به همتای خود در هیئت دولت که شکایت کرده “در چین با شاخص ۳۰۰ هم مدارس را تعطیل نمی‌کنند، اما کشور ما با شاخص آلودگی ۱۵۰ مدارس را تعطیل می‌کند”، گفته است که ما هم شاخص‌ها را تغییر می‌دهیم تا این مشکل حل شود. ولی واقعیت ماجرا این است که اگر چین تا شاخص ۳۰۰ مدارس و اداراتش را تعطیل نمی‌کند به دلیل این است که ماهیت منابع آلاینده‌اش با ایران متفاوت است.»
وی ادامه داد: «در چین اغلب مردم و دانش‌آموزان با دوچرخه تردد و از وسایل حمل و نقل پاک استفاده می‌کنند. در بررسی که مرکز کنترل هوای شهر تهران انجان داده است، ۸۲/۱ درصد از گاز‌های سمی که در تهران تولید می‌شود، ریشه در منابع متحرک آلاینده دارد. همچنین ۶۰/۸ گرد و غبار هم از منابع متحرک آلاینده دارد تولید می‌شود؛ بنابراین هر نوع فعالیتی مثل تعطیلی مدارس، دانشگاه‌ها و ادارات، می‌تواند باعث تردد کمتر منابع متحرک آلاینده در شهر شود و به کاهش بار آلایندگی کمک کند.»
وی افزود: «در چین که بیش از ۹۰ درصد مردم از دوچرخه و موتور سیکلت برقی استفاده می‌کنند، تعطیلی‌ها تاثیری ندارد، چون با دوچرخه تردد می‌کنند. شگفت‌آور است که این نکته ساده را وزیر کشور که متوجه نمی‌شود که هیچ، رئیس سازمان محیط زیست ما هم نمی‌فهمد. یعنی آقای سلاجقه به جای اینکه خودش در سازمان پردیسان پیش قدم شود و تسهیلاتی فراهم کند که کارمندان و مدیران از دوچرخه استفاده کنند، پیاده یک مسیری را بروند و بعد از مترو میدان صنعت استفاده کنند، ایشان هم می‌گویند تعطیلی‌ها تاثیری ندارد و باید کیفیت خودرو‌ها و سوخت را بهتر کنیم. در صورتی که اگر سوخت هم برقی کنند با این وضعیت ترافیک تهران و تعداد خودرو‌ها که هفت برابر معابر عمومی است، بازهم ترافیک، اصطکاک بین لاستیک و آسفالت و ذرات کوچک‌تر از دو نیم و ده میکرون را در فضای تهران خواهیم داشت. اما سوالم این است که آقایان چرا از مشاورانی که در این حوزه کاربلد هستند استفاده نمی‌کنند؟ حالا که استفاده نمی‌کنند چرا سکوت نمی‌کنند؟»
درویش همچنین درباره خطر عادی‌سازی آلودگی هوا، خاطرنشان کرد: «علت عادی‌سازی این است که آمار‌های واقعی را اعلام نمی‌کنند. آمار واقعی تلفات آلودگی هوا خیلی بیشتر از ۳۰ هزار نفری است که هر سال اعلام می‌شد. البته امسال برای اولین بار این رقم را به ۴۵ هزار نفر در سال افزایش دادند. از سوی دیگر ۱۰، ۱۲ درصد هم مرده‌زایی داریم. یعنی نوزادانی که به دنیا می‌آیند و به دلیل آلودگی هوا کشته می‌شوند. وقتی در بریتانیا که تقریبا به اندازه ایران جمعیت دارد و سالانه ۶۰ هزار نفر بر اثر آلودگی هوا کشته می‌شوند، آن هم در شرایطی که در آن کشور تعداد خودرو‌های برقی بیشتری دارد، بیشتر مردم از دوچرخه استفاده می‌کنند و استاندارد یورو ۶ دارد، طبیعی است در ایران رقم تلفات بر اثر آلودگی خیلی بیشتر از ۴۵ هزار نفر در سال است.»
این فعال محیط زیست افزود: «وقتی واقعیت‌ها را در میان نگذاریم فشاری هم ایجاد نمی‌شود و به سمت عادی‌سازی می‌رویم. ولی واقعیت این است که بحران خیلی جدی‌تر است و هر سال هم دارد بدتر می‌شود. اما متاسفانه نه تنها کاری انجام نمی‌دهند بلکه همان اندک کار‌هایی که دوره قبل برای ایجاد مسیر‌های ایمن دوچرخه‌سواری و پیاده‌راه انجام شده بود را هم متوقف کردند و می‌گویند کار‌های فانتزی و بی‌فایده‌ای است.»
