ناسا ایده ساخت یک سیستم پیشرانش هسته‌ای را انتخاب کرده است تا فاز اول توسعه آن را به‌عنوان بخشی از برنامه «مفاهیم پیشرفته نوآورانه» (NIAC) در سال 2023 اجرا کند. این ایده ظاهراً می‌تواند زمان سفر به مریخ را از 6 تا 9 ماه، به 45 روز برساند.
ناسا در پستی در وبلاگ خود اعلام کرد که کانسپت «گرما-هسته‌ای و پیشرانش الکتریک-هسته‌ای» (NTP/NEP) کلاس جدیدی از سیستم‌های پیشرانش هسته‌ای دوحالته است که از نوعی روتور موجی با سیستم چرخه رویی استفاده می‌کند.
پروفسور «رایان گاس» از دانشگاه فلوریدا که مبدع این طرح بوده است، باور دارد که این سیستم پیشرانش می‌تواند مدت‌زمان سفرهای فضایی را تا حد چشمگیری کاهش دهد. او می‌گوید اگر همه چیز در این طرح طبق برنامه پیش برود، می‌توانیم خیلی سریع‌تر به سیاره سرخ سفر کنیم و سفر ایمن‌تری داشته باشیم.
این پروژه یکی از 14 طرح منتخب توسط NIAC است که برای فاز نخست توسعه برگزیده شده. محققان حالا 12,500 دلار کمک مالی دریافت می‌کنند تا تحقیق و توسعه لازم برای این فناوری را انجام دهند.
سیستم پیشرانش هسته‌ای ناسا ایده جدیدی نیست
ناسا سال‌هاست که ایده استفاده از پیشرانش هسته‌ای برای فضاپیماهای خود را دنبال می‌کند. این سازمان پیش‌تر ایده موتور هسته‌ای برای وسایل نقلیه راکتی (NERVA) را آزمایش کرده بود، اما آن پروژه در همان حوالی زمانی پایان دوره مأموریت‌های آپولو در سال 1973 متوقف شد.
در این طرح جدید از دو ایده کلیدی در پیشرانش هسته‌ای استفاده می‌شود. پیشرانش گرما-هسته‌ای (NTP) برای گرم‌کردن پیشران هیدروژن مایع از رآکتور هسته‌ای استفاده می‌کند تا این ماده را به پلاسما تبدیل کند و با بیرون‌دادن آن از نازل، نیروی محرکه ایجاد شود.
درعین‌حال سیستم پیشرانش الکتریک-هسته‌ای (NEP) از یک رآکتور هسته‌ای استفاده می‌کند تا انرژی برق رانشگر اثر هال را تأمین نماید. با این کار یک میدان الکترومغناطیسی به‌وجود می‌آید که با یونیزه‌کردن و شتاب‌دادن به یک گاز بی‌اثر، نیروی محرکه ایجاد می‌شود.
