۱۹ ژانویه ۲۰۰۶، ناسا یک فضاپیما را به سمت سیاره کوتوله پلوتو پرتاب کرد. نیوهورایزنز یا افق‌های نو، یک فضاپیما به‌اندازه پیانویی بزرگ است و اولین فضاپیمایی بود که به‌سوی پلوتو پرواز کرد.
نیوهورایزنز
کاوشگر افق‌های نو یک کاوشگر فضایی بین سیاره‌ای است که به عنوان بخشی از برنامه مرزهای نو، توسط ناسا راه‌اندازی شد. عملیات مهندسی این کاوشگر توسط آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز انجام شد.
این فضاپیما در سال ۲۰۰۶ و پس از تأخیرهای پی‌درپی، برای انجام تحقیق بر روی سیستم پلوتو به فضا پرتاب شد.
به دلیل فاصله بسیار زیاد پلوتو از خورشید و عدم توانایی صفحات خورشیدی در تولید الکتریسیته لازم برای کاوشگر، این فضاپیما از ژنراتورهای ترموالکتریکی رادیوایزتوپ برای تامین انرژی استفاده می‌کند.
فضاپیما دارای ابزارهای قدرتمند ارتباطی و علمی بود.
دو ابزار طیف سنجی پپسی و سواپ، برای اندازه‌گیری ذرات گریخته از اتمسفر پلوتو و کنش و واکنش سیاره با با بادهای خورشیدی بودند. ترکیب و ساختار پلوتو توسط آلیس (طیف سنج تصویربرداری فرابنفش)، کاوش می‌شد و فشار و دمای جو سیاره را ابزاری به‌نام رکس (آزمایش علوم رادیویی) اندازه می‌گرفت.
آنتنی برای برقراری تماس با زمین و تلسکوپ و دوربین دیجیتال قدرتمند مقاوم در سرما از دیگر ابزارهای نیوهورایزنز بود. این فضاپیما برای کاوش و نقشه‌برداری از اقمار پلوتو و اجرام کمربند کویپر نیز مجهز بود و قرار بود در ماموریت ثانویه خود پس از کاوش پلوتو، تعداد ذرات غباری را که با کمربند کویپر برخورد می‌کنند را بشمارد.
دستاوردها
نیوهورایزنز وجود آتشفشان‌هایی در قمر آیو، متعلق به مشتری را هنگام عبور از کنار سیاره ثبت کرد. کاوشگر با کمک گرانش مشتری، در نزدیکترین فاصله از سیاره کوتوله پلوتو یعنی ۱۲.۵ هزار کیلومتری سطح آن قرار گرفت.
از آن زمان تاکنون، این کاوشگر طیف وسیعی از یافته‌ها را در مورد این سیستم سیاره‌ای آشکار کرده و تصاویر خیره‌کننده‌ای را از قمرهای این سیاره یخی، کوهستان، فلات‌های یخ‌زده و جو مه‌آلود آن به زمین ارسال کرده‌است.
این فضاپیما همچنین تصویری رنگی و پروضوح از پلوتو گرفت که ویژگی‌های سطحی آن در جزئیات مشخص بود و یکی از بهترین تصاویر ثبت‌شده توسط فضاپیماها محسوب می‌شود.
نیوهورایزنز برای اولین بار درحال بررسی چگونگی تکامل سیارات کوتوله یخی مانند پلوتو و اجسام کمربند کویپر در طول زمان است. این کاوشگر در ۲۵ دسامبر ۲۰۲۰ دوربین خود را به‌سمت فضاپیمای وویجر- ۱ گرفت و با کاوشگر قدیمی ناسا دیدار کرد.
تمدید مأموریت نیوهورایزنز
تیم نیوهورایزنز درخواست تمدید مأموریت تا سال ۲۰۲۱ برای اکتشاف اجسام اضافی کمربند کویپر را کرد.
فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا اکنون به‌حدی از ما دور است که به نمایی متفاوت از ستاره‌ها در مقایسه با آنچه در زمین می‌بینیم، دسترسی دارد. در سال ۲۰۲۰، دانشمندان با کنار‌هم‌گذاشتن تصاویر مختلف به این موضوع پی بردند.
اکنون این کاوشگر به پیشروی در اعماق فضا ادامه می‌دهد و درنهایت با ترک منظومهشمسی و پیوستن به فضاپیماهای وویجر و پایونیر، وارد فضای میان‌ستاره‌ای خواهد شد.
