نشریه اخبار داخلی سپاه با اشاره به تحولات اخیر اوکراین و تجاوز روسیه به این کشور و موضع تحلیلگران وابسته به دو حزب اصلی کشور به این رویداد نوشت:
نظریه‌پردازان حوزه بازدارندگی معتقدند، موشک‌ها و دیگر ابزارهای نظامی دارای یک “خشونت نهفته” هستند و می‌توانند ابزار مناسبی برای بازدارندگی باشند؛ زیرا می‌توانند رفتار دشمن را کنترل کنند. برخلاف دوقطبی کاذب گفتمان- موشک، کارکردی که برای موشک و چنین توانمندی‌هایی تعریف می‌شود این است که موشک‌ها با ایجاد “موازنه وحشت”، علاوه بر رفع سایه جنگ، باعث روی آوردن دولتمردانِ متخاصم به دیپلماسی می‌شود.
به قول توماس شلینگ «موشک‌ها ابزار دیپلماسی قدرتمند هستند». البته این موضوع در قالب نظریه باقی نماند و در محکِ تاریخ هم واقعیت خود را به اثبات رساند؛ برای مثال صدام حسین در ۱۱ اسفند ۱۳۸۱ پذیرفت که موشک‌های الصمود ۲ از آخرین بقایای توان موشکی‌اش را نیز طبق دستور بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل، نابود کند و بدین ترتیب روند خلع سلاح خود را کامل کرد؛ اما دقیقاً هفده روز بعد یعنی در ۲۹ اسفند ۱۳۸۱، آمریکا به عراق حمله کرد. حقیقتی که می‌توان رد آن را در حمله غرب به لیبی و بحران فعلی اوکراین مشاهده نمود، این است که نبودِ توانِ نظامی برابر است با از بین رفتن عزت و استقلال ملی.
بیشتر بخوانید:
شاید اگر اوکراین در معاهده بوداپست نمی‌پذیرفت که توان نظامی خود را به وعده نسیه بفروشد، امروز نیاز نبود الکسی گونچارنکو نخست‌وزیر این کشور حسرت‌مندانه بگوید «اوکراین تنها کشوری در تاریخ بشر است که تسلیحات هسته‌ای خود را با تضمین آمریکا، انگلیس و فدراسیون روسیه، واگذار کرد در حالی که سال ١٩٩۴ سومین قدرت هسته‌ای جهان بود. حالا که بمباران و کشته می‌شویم، این تضامین کجا هستند؟»
این نشریه در پارگراف آخر مطلب خود نوشت: از آغاز انقلاب برخی مانند سازمان منافقین با عبارت‌هایی مانند انحلال ارتش، به دنبال کنار گذاشتن ابزارهای قدرت ساز ایران بودند و این روند در سال‌های گذشته با نوشتن جام زهر مجلس ششم، دوقطبی سازی موشک گفتمان و طرح‌هایی مانند برجام موشکی ادامه یافت؛ لذا در زمانی که بحث جهاد تبیین مطرح است، یکی از موضوعات بنیادین در این حوزه که می‌توان به آن پرداخت؛ تیزبینی و کیاست امامین انقلاب است که نگذاشتند ایران از داشته‌های تضمین‌کننده قدرت و امنیت محروم شود.
۲۱۲۱۹
