این مطالعه نشان می‌دهد حدود نیم درصد از انتشار گاز کربن در سطح جهان قابل جذب با فرایند معمولی سنگ‌شکنی سنگ‌های سخت است که در صنعت ساخت و ساز استفاده می‌شود. جذب میزان نیم درصد از انتشار گاز دی‌اکسیدکربن در جهان مساوی با کاشت جنگلی با درختان بالغ بر وسعت آلمان است.
مواد معدنی و صنعت ساخت و ساز تقریبا ۱۱ درصد در انتشار گاز کربن سهم دارد و بیش از ۵۰ میلیارد تن سنگ و صخره هر ساله در سراسر جهان شکسته می‌شود و روند فعلی شکستن سنگ که در صنایع ساخت و ساز و معدن استاندارد است، دی اکسید کربن را جذب نمی‌کند. مطالعات پیشین روند جذب کربن را به مواد معدنی واحد با همین روش بررسی کرده است اما مطالعه محققان دانشگاه استرایت‌کلاید گلاسکو اسکاتلند نشان می‌دهد این روش پایدار نیست و وقتی ماده معدنی در آب قرار گیرد، حل می‌شود.
براورد جذب نیم درصد گاز کربن طبق اطلاعات کشور نروژ انجام شده است زیرا این کشور داده‌های مرتبط با سنگ سخت تبدیل شده به شن و ماسه برای صنعت ساخت و ساز همچنین میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را سالانه منتشر می‌کند.
پروفسور ربکا لان محقق ارشد این مطالعه از گروه مهندسی محیط زیست و شهری می‌گوید: امیدواریم بخش صنعت ساخت و ساز بتواند میزان انتشار را با اتخاذ روش فعلی برای جذب کربن از گازهای آلوده کننده مانند تولید سیمان یا نیروگاه‌های گازسوز کاهش دهد.
وی افزود: براوردهای جهانی بر اساس فعالیت صنعت ساخت و ساز نروژ انجام شده و فعالیت این کشور به اندازه معمول و متداول است اما برخی کشورها مانند آفریقای جنوبی و استرالیا میزان بیشتری تولید می‌کنند زیرا صنایع معدنی آنها گسترده تر است و سنگ‌های معدنی بیشتری خرد کرده و می‌فروشند در حالیکه برخی کشورها کمتر از آنها در این بخش فعالیت دارند.
بر اساس این گزارش، اگر این فناوری در سطح جهان و در صنعت تولید شن و ماسه بکار گرفته شود، می‌تواند تا نیم درصد از انتشار دی‌اکسیدکربن در بخش صنعت ساخت و ساز جلوگیری کند که برابر با سالانه ۱۷۵ میلیون تن دی‌اکسیدکربن در جهان است. مطالعات آتی به تایید یافته‌های مطالعه فعلی کمک کرده و روند جذب دی اکسید کربن را هم بهبود می‌بخشد.
دکتر مارک استیلینگز یکی دیگر از محققان این مطالعه می‌گوید: اکنون می‌دانیم جذب دی اکسید کربن در بیشتر سنگ‌های سخت در آزمایشگاه امکان‌پذیر است و باید این روند را بهبود بخشیده و محدودیت میزان جذب را از طریق روش‌های سنگ شکن از بین ببریم سپس باید بدانیم این فرایند چطور از آزمایشگاه به صنعت منتقل و قابل انجام خواهد بود؛ به شکلی که انتشار دی‌اکسیدکربن را کاهش دهد.
در پی توافق آب و هوایی پاریس (آوریل ۲۰۱۶)، کشورها باید برای جلوگیری از افزایش متوسط دمای جو زمین به کمتر از ۲ درجه سانتیگراد و به طور عمده تلاش برای حفظ دما در سطح ۱.۵ درجه سانتیگراد نسبت به دوران صنعتی تا پایان این قرن تلاش کنند. یکی از راه‌های تحقق این مهم، حذف انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۰۵۰ است.
لان افزود: صنایع مختلفی وجود دارند که هنوز راهی برای کاهش انتشار گاز کربن در آنها یافت نشده است و این مطالعه، جذب مستقیم دی‌اکسیدکربن را برای کربن‌زدایی از صنایع نشان می‌دهد. امیدواریم در آینده سنگ‌های مورد استفاده در سیمان برای ساخت بناهای مرتفع و دیگر زیرساخت‌ها مانند پل‌ها و جاده‌ها با این روند فراوری شده و دی‌اکسیدکربن را جذب کنند زیرا در غیر اینصورت کربن وارد اتمسفر شده و موجب گرم شدن بیشتر زمین می‌شود.
